Nog eventjes!

Ja ja, het zit er alweer bijna op. Nog een week en dan ben ik klaar met mijn stage, en dan een week later ben ik alweer in Nederland. De tijd is weer verschrikkelijk snel gegaan, en zoals altijd heb ik het idee dat ik hier nog maar net ben.

Maar goed, genoeg daarover, sinds mijn laatste verslag heb ik weer genoeg meegemaakt. Ik ben druk bezig geweest met het afronden van mij research voor mijn projecten hier. Hiervoor heb ik een paar tours opnieuw gedaan, wat eigenlijk helemaal niet verkeerd was. maar het hoogtepunt van de afgelopen paar weken was toch wel op 2 juni, toen Kate en ik voor een dagje het Groenlandse eiland Kulusuk zijn gaan bekijken.

Bob kon met AirIceland regelen dat we een vlucht naar Kulusuk konden krijgen, en dat we alleen de belasting op de vlucht hoefden te betalen. De belasting voor deze vlucht alleen was al aardig prijzig, dus dit was echt een once in a lifetime opportunity. We vertrokken rond 10 uur in de ochtend van het binnenlandse vliegveld in Reykjavik, en kwamen rond 10 uur aan op het vliegveld in Kulusuk.

We hadden ongeveer 4 uur de tijd voordat het vliegtuig weer terug naar Reykjavik zou gaan, dus we liepen gelijk vanaf het vliegveld naar het dorp Kulusuk. Terwijl we over de hoofdweg, of eigenlijk de enige weg, naar het dorp liepen bleek dit op zich al een groot avontuur te zijn. De eerste helft van de weg was half modderig, half stromend water. De tweede helft van de weg was nergens te bekennen, deze lag ergens diep een enorme sneeuwvlakte. We probeerden op ons gevoel richting het dorp te lopen, terwijl we bij elke stap tot onze knieën in de sneeuw wegzakten. na ongeveer anderhalf uur lopen kwamen we in het dorp aan, liepen we hier wat rond, en zochten toen een bankje op met een goed uitzicht om onze boterhammen te eten.

Terwijl langzaamaan aan onze weg terug begonnen, kwamen we de mensen tegen die een wandeltour door het dorp hadden gedaan, en zij vertelden ons dat een van de dorpelingen een traditionele trommeldans zou demonstreren, en dat konden we natuurlijk niet missen. Toen hij klaar was met zijn demonstratie bleek alleen dat we nog precies een uur hadden tot het vliegtuig zou vertrekken, en alle andere mensen werden per hondenslee naar het vliegveld vervoerd, dus besloten we maar aan de gids te vragen of ze nog plek voor ons hadden op de sledes, zodat we nog op tijd zouden aankomen. Gelukkig konden ze ons nog net meenemen, en met het wandelen, de trommeldans en de hondenslee, hebben we echt alles gedaan wat er op Kulusuk te beleven is.

Verder hebben we twee feestjes gehad van AirIceland en van Special Tours waar we even langs geweest zijn. Dit was niet veel bijzonders, maar wel heel gezellig, en vooral Ian, een van onze gidsen, die de eer had om ons veilig en wel naar huis te rijden aan het eind van de avond, leek zich prima te vermaken.

Vorige week zaterdag kwam de Color Run naar Reykjavik, en een paar weken daarvoor zag ik een oproep voor vrijwilligers. Dat leek me wel leuk, dus heb ik mezelf opgegeven, en het was leuk ook. Het was een zonnige dag, en ondanks de wind voelde het zelfs nog een beetje warm aan.

Ik mocht ergens halverwege de route op een hoek gaan staan om de lopers de goede kant op te sturen, wat na de eerste 10 lopers eigenlijk niet meer nodig was, omdat ze toen allemaal tegelijk langskwamen. Dus begon ik ze maar aan te moedigen, wat door de meesten toch wel gewaardeerd werd. Aan het eind van de dag was ik volledig uitgeput, en een beetje verbrand in mijn gezicht, waardoor ik nu een klein beetje meer kleur van op mijn gezicht heb.

Gisteren zijn we met de dames van het kantoor gaan walvis spotten. We zouden eigenlijk dit weekend gaan, maar het weer zag er voor gisteren een stuk beter uit. En gezien het vooral koud kan zijn op het schip, terwijl je probeert een klein stukje walvis te zien, is het best fijn als het weer een beetje meezit.

Het was heel gezellig, we hebben flink wat walvissen redelijk goed kunnen bekijken en er kwamen ook nog wat papagaaiduikers voorbij, wat het al helemaal leuk maakte. Helaas heb ik geen foto's kunnen maken, omdat de zee toch best ruig was, hierdoor had ik niet echt handen vrij om foto's te maken. Wanneer het me wel lukt om overeind te blijven staan zonder de reling vast te houden, waren de walvissen al lang en breed weer onderwater, eer ik de camera op de juiste plek gericht had.

Dit waren de hoogte punten wel weer, Ik zal proberen nog iets te schrijven over de periode tussen nu en wanneer ik weer in Nederland ben, maar dit zal waarschijnlijk zijn wanneer ik weer op Nederlandse grond te vinden ben. Ondanks dat ik IJsland verschrikkelijk ga missen, kijk ik er heel erg naar uit om weer naar huis te komen. Zie jullie heel snel weer!

Dikke kus